Weet jij nog niet wat het Fading Boundaries Syndrome is? Met mijn oma heb ik het er soms over. Zij noemt de huisarts “Dokter” en ik noem diezelfde huisarts “Willem”. En alhoewel hij gewoon Willem heet, weet ik eigenlijk niet of Willem wel wil dat willekeurige patiënten hem aanspreken met Willem. Maar tot op heden heeft Willem noch mij, noch oma aangesproken op hoe wij hem aanspreken. Dus noem ik hem Willem, en zij hem Dokter. Onbeschoft? Ik weet het niet meer…
Grappig is dat deze shift langzaam heeft plaats gevonden naarmate ik ouder werd. Ik ben namelijk super netjes opgevoed. Ik noemde de moeders van mijn schoolvriendinnetjes zelfs “Tante”. Andere klasgenootjes snapte er niets meer van en waren op een gegeven moment in de veronderstelling dat ik van iedereen familie was.
Inmiddels noem ik zelfs mijn “echte” tantes bijna nooit meer tante. Ik sprak mijn directeuren aan met “Henk” en “Vincent”, en mijn huisarts met Willem.
Fading Boundaries Syndrome
Dit is een onderdeel van wat we het “Fading Boundaries Syndrome” (FBS) noemen. Het boek Generaties: Werk in uitvoering van Aart C. Bontekoning, schrijft het volgend over generatie Y: “Ze doorbreken bestaande grenzen en willen zich vooral thuis voelen en zichzelf kunnen zijn. Daarbij is een open sfeer, wederzijds respect en toegankelijke collega’s belangrijk. Ze willen leren van en met elkaar en van iedereen.”
Grenzen van Generaties
Onbewust bekijken wij (generatie Y) onze omgeving automatisch als gelijkwaardig, ongeacht leeftijd of ervaring. Hoe we met collega’s en zelfs leidinggevenden omgaan verschilt nauwelijks van hoe we met vrienden en andere privécontacten omgaan. Als we tante en meneer zeggen creëren we daarmee afstand en afstand maakt het moeilijker te delen. Voor ons zijn die gedragsregels vooral heel lastig en overbodig.
Generatie X (1955-1970) en de Pragmaten (1970-1985) zijn over het algemeen meer gericht op leren door ervaring dan op leren door van anderen. En van daaruit komt ook de overtuiging dat Y-ers gewoon wat meer naar hun zouden moeten luisteren. Zij hebben nu eenmaal meer ervaring. De X-er vindt dat iemand “gelijkwaardigheid” moet verdienen. Als de Y-er hier iets meer etiquette zou gebruiken, zou hij misschien veel meer van de X-er kunnen leren. Nu krijgt hij de deksel op zijn neus alvorens er echte uitwisseling heeft plaats gevonden, omdat hij zijn zin begon met “Hee Henk, luister nou even, ik heb een ideetje”.
Fading Boundaries op het werk
Maar het FBS betekent meer dan dat. Ik was in shock toen ooit een (inmiddels oud-)collega tegen mij zei: “Salomé, wij zijn je collega’s, niet je vrienden”.
Ik ben namelijk gewoon ik. En ik neem deze ik ook mee naar mijn werk. Dus op mijn werk ben ik over het algemeen dezelfde Salomé als thuis. En Salomé heeft toevallig de neiging met iedereen die ze tegen komt vrienden te willen zijn.
Er zit hier een verschil van instelling tussen Young Professionals en Matured Professionals. Wij YP’s gaan naar ons werk niet automatisch anders gekleed dan wanneer we met vriendinnen een dagje gaan shoppen. Terwijl in de meeste bedrijven de zichtbaarheid van BH-bandjes nog taboe is. Werk en privé zijn voor YP’s minder gescheiden. Wij zijn constant op zoek naar onze eigen authenticiteit en identiteit, dus willen we onze persoonlijkheid meenemen naar het werk, ons werk meenemen naar ons huis (thuiswerken) en vragen we ondertussen constante uitwisseling en feedback (Whatsapp, Facebook, Instagram, Twitter) aan onze omgeving.
Voordelen en Nadelen
Het Fading Boundaries Syndrome heeft voor- en nadelen. Nadeel is bijvoorbeeld dat door deze mentaliteit een typische Y-er niet zo goed zal passen in een strakke bedrijfscultuur, waar de zakelijke etiquette (nog) hoogtij viert. We lijken grenzeloos, maar willen graag dat anderen duidelijk en eerlijk grenzen aangeven. Het voordeel is dat we ons vrij genoeg voelen om grensverleggende ideeën aan te dragen, en onze leeftijd of gebrek aan ervaring hierbij niet als een obstakel zien.
FBS. Het is er en het groeit. We weten nog niet helemaal of de symptomen als overwegend positief of juist als overwegend negatief worden gezien. Het is in ieder geval afhankelijk van de (bedrijfs)cultuur of het wordt getolereerd of niet. Tijd zal uitwijzen of dit ook daadwerkelijk een nieuwe cultuur wordt.
___
Wil jij je Young Professionals een training geven waarna ze zelfstandiger en zelfbewuster kunnen werken? Een training waarbij ze erachter komen waarvoor ze werken en hoe ze hun eigen purpuse in lijn met de missie van de organisatie kunnen maken? Misschien is het CareerDesign-traject dan iets voor jouw organisatie!
___
